Piekło nadchodzi - INFERNO Dan Brown

Inferno to książka, która budzi spekulacje. Jedni ją uwielbiają inni nie mogą przebrnąć przez masę opisów i skupienia autorskiego na sztuce i historii. Tytuł tej powieści w dosłownym tłumaczeniu z włoskiego oznacza piekło i odnosi się do słynnego poematu napisanego przez pisarza Dante Alighieriego - Boskiej Komedii.
Powieść w całości poswięcona jest dalszym losom głównego bohatera Browna - Roberta Langdona. Jeśli ktoś czytał już Kod Leonarda Da Vinci, wie o kim jest mowa.

Nie przytoczę Wam streszczenia książki, bo o tym możecie poczytać na internecie. Powiem Wam natomiast jakie są moje osobiste refleksje na temat tej powieści. 

Spotkałam się już z wieloma opiniami, często nie koniecznie przychylnymi, często krytyce podlega styl opisowy Browna, któremu poswięca dużo uwagi, wedle wielu - za dużo. Czasem rzeczywiscie może przesadza, aczkolwiek jeśli ktoś choć trochę interesują sie sztuką, bedzie spragniony tej wiedzy. Druga sprawa - doceniam wiedzę autora i niepochamowaną chęć podzielenia się nią z czytelnikiem, to uświadamia mnie w przekonaniu, że po troche zawsze piszę dla siebie a nie pod publikę. Kodem Leonarda Da Vinci byłam zafascynowana, Inferno jest dużo inne, dotyczy innych bardziej zawiłych spraw i teorii spiskowych.

Na jednej stronie czytałam, że fabuła była przewidywalna. Zupełnie nie mogę się z tym zgodzić, jako, ze w połowie książki nastąpił radykalny cykl zmian i zwrotów akcji, których zupełnie się nie spodziewałam i które w dużej części zdecydowały o mojej bardzo dobrej opinii względem tej powieści. Uwielbiam książki, które czytam z zapartym tchem i nie mogę od nich oderwać wzroku - wszystko inne przestaje mieć znaczenie, bo właśnie biorę udział w wydarzeniu, obserwuje z boku i czekam na kolejne jego etapy.

Przechodząc do meritum mojego wywodu - nie zawiodłam się! Długo czekałam na przełożenie tłumaczenia na polski, bo tym razem uparłam, się, że chce ją przeczytać w ojczystym języku. Pomimo, ze kusiły mnie strasznie w księgarniach anglojęzyczna wersje, byłam cierpliwa. Nie wiem, czy ma to jakieś znacznie, ale ostatnio niezwykłą przyjemność sprawiają mi polskie książki. Tak jakbym niektóre słowa odkrywała na nowo.
Nie przeszkadzają mi opisy. W okresie licealnym marzyłam aby studiować historię sztuki i choć plany te zeszły na inny tor, to wciąż zostało we mnie uwrażliwienie na wszystkie te pieknie opisywane posągi, katedry, obrazy itd...