Dzień w którym wszystko się udaje.

Wczorajszy dzień mógłby nie zaliczać się do tych niezwykłych i szczególnych, gdyby nie fakt, że go takim stworzyliśmy. Oboje moglismy spokojnie obudzić się rano i zjeść współnie śniadanie...bez pośpiechu, pomimo umówionego ważnego spotkania, które w pewnym sensie wpłyneło na nasze humory i fakt, że w takim dniu wszystko musi się udać - tak po prostu.

Postanowilismy nieco sformalizować nasz związek, ślub w żaden sposób na razie nie wchodzi w grę, bo na swoją naukę wydaje i tak już wystarczajace pieniądze. A i wymarzony dom, gdzieś tam kryje się w planie. Są inne również ważne priorytety, których nie możemy pominąć, jesli chcemy polepszyć nasz status. Ale i na tą ważną dla nas chwilę przyjdzie czas, żałujemy, ze nie możemy tego przyśpieszyć. Z drugiej strony kochamy się, szanujemy i wiemy, że chcemy się wspólnie postarzyć, wiec tak naprawdę termin nie gra dla mnie roli. Mój wiek też mi nie przeszkadza, im bardziej dojrzali się stajemy, tym bardziej dojrzałe są nasze decyzje. Kiedyś byłam nawet przeciwniczką ślubów, pomimo, że byłam już raz zareczona, co w rezultacie zakończyło się bolesnym rozstaniem z hukiem. T. zmienił w mnie wiele moich poprzednich podejść, ale to chyba jest kwestia znalezienia tej własciwej osoby i wówczas nie ma już żadnych obaw i przemyśleń.

Jednak jest coś, co mogliśmy zrobić niewielkim kosztem i ze spokojem w sercu, aby formalnie każda instytucja uznała nas już za współodpowiedzialną parę. Mówię tu o oficjalnym związku partnerskim, który obowiązuje tylko w kilku krajach - w Polsce niestety nie. Związek ten ma prawie identyczne prawa jak jest to w przypadku małżeństwa. Oboje jesteśmy za siebie odpowiedzialni i wszystko jest naszą wspólną własnością. Niektórzy traktują to tutaj już jako małżeństwo, niektórzy urządzają nawet przyjecia, inni żyją tak całe zycie, bo prawa przecież są takie same jak w tradycyjnym małżenstwie. Rozbawiło mnie pytanie, czy chcielibyśmy oficjalnie wypowiedziec do siebie słowo "Tak", lub mieć album z tego wydarzenia... choć w tym przypadku do zakonczenia takiego związku, potrzebny jest rozwód.

Pomimio że urzędowo zupełnie mnie to nie porusza i jest to kwestia jedynie formalizacji (nawet świadków opłacimy), to jednak odbieramy to bardzo osobiscie. Dla nas to krok naprzód, moment w którym wiemy, że to już coś wiecej, że nie tylko w oczach państwa niderlandzkiego ale i w naszych, jesteśmy kimś wiecej dla siebie. Takie decyzje umacniają i dają poczucie, że owszem....to już jest tak na serio ;) Zarówno dla mnie, jak i dla niego. Oboje zdecydowaliśmy się na przyjecie dwuczłonowego nazwiska. T. bardzo chce mieć polskie nazwisko, bo z Polski wywodzą sie jego korzenie, a ja również chce zatrzymać moje własne, wiec dwuczłonowe nazwisko to dla nas najlepsze rozwiazanie.

W przyszłym miesiącu mamy kolejne spotkanie, gdzie ustalimy już wszystkie szczegóły i w drugiej połowie roku mamy już zarezerwowaną datę sformalizowania naszego związku. Stąd czerwone róże, dobre humory i głębokie spojrzenia w oczy ;))

************

Mówiłam Wam tutaj o zmianach jakie zamierzam dokonać w salonie. Temat pomalowania ściany wciąż nie został rozwiązany, bo biorąc pod uwagę fakt, że zmienimy czerwoną sofę na szarą rogówkę, szara ściana nie koniecznie może być dobrym rozwiązaniem. Chce mieć kontrast a nie zlewajace się ze sobą kolory, wiec może lepiej, jesli najpierw poczekam na rogówkę? Myślę wciąż nad tym intensywnie ;)) Kto wie, jaki pomysł mi się jeszcze w głowie urodzi ;) Poruszyłam również kwestię rolet. Poprzednie były fajne i bardzo pasowały, ale stwarzały jeden duży problem - były bardzo ciemne. Jako, ze nie mamy firanek w oknie, a na przeciwko kolejny blok z oknami sąsiadów, nie usmiechało nam się cały czas mieć podniesione rolety. Jedna spontaniczna decyzja w słoneczną niedziele zmusiła nas do wypadu do Ikei i zakupienie nowych rolet. Są bardzo jasne - ich zalety to fakt, że nieustannie mamy teraz jasny salon, pomimo zasłonietych rolet, których nawet nie musimy podnosić, bo widzimy przez nie wszystko, a sąsiedzi nic ;) Minus to sprawa wieczoru - dlatego dokupilismy delikatne zasłony, aby na wieczór móc zasłonić okna. W ciagu dnia związuje je czerwoną wstążką, bo pasują kolorystycznie do sofy. Pozniej wymyslę coś innego.

Nie usunełam ze zdjecia stołka pod oknem, ono tam nie stoi na codzien;)

Ależ się dziś rozpisałam ;)))
Miłego dnia Kochani.